ایسنا/آذربایجان شرقی داستان، تکراری است. باز هم سانحه رانندگی و باز هم نفس‌هایی که پایان می‌یابد. این روزها اگر اخبار آذربایجان شرقی را دنبال کنید، می‌توانید بوسه‌ی مرگِ مینی‌بوس‌هایی را که زندگی‌هایی را با خود واژگون می‌کنند، مشاهده می‌کنید.
صبح جمعه، سوم شهریورماه سالجاری بود که خبر تاسف بار سقوط مینی‌بوس به دره در مقابل دانشگاه آزاد ورزقان و کشته شدن ۱۰ نفر در اثر این سانحه، مردم استان را سیاه پوش کرد. هفت نفر در همان صحنه سانحه درجا تمام کرده بودند و سه نفر دیگر نیز به دلیل شدت صدمات وارده در بیمارستان فوت کردند.
در آن زمان که خاطر مردم استان آزرده شد، انتقادات فراوانی نسبت به وضعیت راه‌های آذربایجان شرقی به مدیرکل راهداری استان و وضعیت اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های اسقاطی که هنوز هم در جاده‌ها تردد دارند و با جان مردم در حال بازی هستند، مطرح شد و همه خواستار بهبود وضعیت جاده‌ها و خودروهای سنگین مسافربری شدند.
برای این‌که بدانیم آیا این انتقادات به پاسخ منتهی شدند یا نه، دو ماه بعد از آن سانحه، سری به خبر روز چهارشنبه، ۱۰ آبان ماه می‌زنیم. خبری با تیتر «واژگونی مینی‌بوس در عجبشیر یک کشته و ۱۹ مصدوم برجای گذاشت». گویا انتقادات مقداری مورد بررسی قرار گرفته و تعداد کشته‌های واژگونی مینی‌بوس‌ها کاهش یافته است که پیشرفت قابل توجهی را نشان می‌دهد!
تنها کشته این حادثه، سهیلا نوری منافی زاد، سرمربی تیم هندبال دانشجویان دختر دانشگاه تبریز بود.
مرحومه، ۱۵ سال سابقه مربیگری در تیم هندبال و فوتسال دانشجویان دختر دانشگاه تبریز، همکاری در برگزاری مسابقات انتخابی جهانی، مسئول ورزش بانوان شهرداری تبریز، سرمربی تیم فوتسال لیگ برتر در شهرداری تبریز، رئیس و نایب رئیس هیات هندبال تبریز و مربی و مدرس بین المللی هندبال داشت و جامعه ورزشی استان به سوگ فوت این مربی نام دار استان نشست.
تنها یک روز بعد از این اتفاق و در روز پنجشنبه، ۱۱ آبان ماه نیز واژگونی یک دستگاه مینی‌بوس در روستای هجران‌دوست شهرستان کلیبر، ۱۶ نفر را راهی بیمارستان کرد.
قطعا حتی مصدوم شدن فردی در سوانح رانندگی نیز حادثه‌ای غمناک بوده و بایستی دلایل این سانحه و راه‌های پیشگیری از تکرار آن سریعا و قطعا بررسی شده و مشکلات حل شوند تا دیگر شاهد وقوع چنین اتفاقات سوگواری نشویم.حال سوال اصلی که باید پرسید، این است که «چه کسی و یا کسانی مسبب این واژگونی‌ها هستند؟» و هم‌چنین « چه کسی و یا کسانی پاسخگوی زندگی‌هایی است که بر اثر این سوانح پرپر می‌شوند؟» و نیز «چرا هیچ تمهیدی برای پیشگیری از بروز این سوانح در جاده‌های استان دیده نمی‌شود؟».
