گروه اقتصادی: بازار پوشاک بنگلادشی و پاکستانی که به طور قاچاق وارد کشور می‌شوند این روزها رونق گرفته و برخی از شهروندان هم ترجیح‌شان این است که به جای خرید پوشاک داخلی، این کالاها را با عنوان پوشاک خارجی خریداری کنند؛ چراکه قیمت این کالاها اکثراً از قیمت پوشاک ایرانی کمتر است و از نظر مردم کیفیت بالاتری دارند.
به گزارش تجارت نیوز،نکته حائز اهمیت این است که قیمت این دست پوشاک که معمولاً روی آنها مارک برندهای مطرح جهانی می‌خورد با قیمت دلاری آنها در سایت اصلی فروشنده کشور مبدأ همخوانی ندارد و به نظر می‌رسد مشکلات بسیاری داشته باشند.
مجید افتخاری، عضو اتحادیه پوشاک، می‌گوید: به‌طور کلی اگر قیمت این کالا در کشور مبدأ ۱۰ دلار باشد، تولیدکننده یا فروشنده آن قسمت از محصولاتش را که ردشده سفارش است یا زده دارد به قیمت ۵۰ سنت می‌فروشد.او اضافه می‌کند: این کالاها در هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای اجازه ورود ندارند، اما در ایران بدون آنکه بدانند این کالا چیست و اینکه آیا دارای استاندارد هست یا خیر و حتی شاید مشکل کالا مرتبط با بحث سلامت و بهداشت باشد وارد کشور می‌شوند. قطعاً قیمت این کالاها در کشور هدف یک‌دهم یا یک‌بیستم ارزش واقعی است، اما به عنوان کالای بی‌کیفیت به ایران فروخته می‌شود.
ضربه پوشاک قاچاق به تولید
افتخاری با بیان اینکه ورود این کالاهای بی‌کیفیت باعث از بین رفتن تولید می‌شود ادامه می‌دهد: ورود این کالاها باعث می‌شود تولید دچار مشکل شود؛ چراکه مصرف‌کننده برداشتش این است که بهای تمام‌شده کالای ایرانی بالاست. اما نمی‌داند آن کالا به اصطلاح خارجی بی‌کیفیت است. به‌طور کلی هر کدام از این کالاها یک ایرادی دارند و تنها مبنای آنها قیمت پایین‌شان است.
پوشاک استوک بازار را بر هم ریخت
افتخاری با تاکید بر اینکه ورود این کالاها به هر کشوری بازار داخلی آن کشور را به هم می‌ریزد می‌گوید: به طور کلی ممنوعیت واردات مسبب ورود این دسته از محصولات به کشور نیست. این دست پوشاک به هر کشور وارد شوند بازارش را بر هم می‌ریزند و به همین دلیل ورود این کالاها در تمام کشورها ممنوع است. با این همه این محصولات به طور قاچاق وارد ایران می‌شوند و به‌راحتی در فضای مجازی آنها را تبلیغ می‌کنند و میفروشند و هیچ برخوردی با این افراد نمی‌شود.
او ادامه می‌دهد: بازار پوشاک چالش‌های بسیاری دارد که واردات قاچاق این محصولات یکی از آنهاست.
این عضو اتحادیه پوشاک به چالش‌های تولیدکننده داخلی اشاره می‌کند: این موضوع یکی از چالش‌های بازار پوشاک کشور است. تولیدکننده داخلی برای تولید هزینه‌های گزافی می‌پردازد. برای مثال تولیدکننده ایرانی برای شلوار جین باید پارچه را از مبادی رسمی وارد کند، هزینه گمرک، حقوق، مالیات و دستمزدی را که دولت می‌گوید بپردازد. به این ترتیب شلوار جین برای تولیدکننده بهای تمام‌شده‌ای دارد. اما شلوار استوک برند خارجی را از لفت‌اور پاکستان وارد بازار ایران می‌کنند و به همان قیمت میفروشند.
افتخاری در ادامه به افزایش قابل توجه این واردات به کشور اشاره می‌کند و می‌گوید: نکته اساسی این است که واردات این محصولات به طرز قارچ‌گونه در حال افزایش است و افراد بسیاری در شبکه‌های اجتماعی در حال فروش این محصولات هستند. به طور کلی نظارت درستی وجود ندارد و باید برای جلوگیری از مشکلات احتمالی جلوی رشد و توسعه آنها گرفته شود.
این فعال صنعت پوشاک درباره مبادی ورودی این کالاها اظهار می‌کند: بیشتر این کالاهای لفت‌اوری از پاکستان وارد می‌شوند. یعنی کالاهایی که رد شده یا مازاد تولید بوده‌اند. در حال حاضر اما از سمت غرب و شمال غرب کشور به طور گسترده وارد می‌شوند و به‌راحتی برای آنها تبلیغات می‌کنند تا آنلاین‌شاپ‌ها این کالاها را خریداری کنند. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که خریدارها در بیشتر مواقع تا وقتی بسته به دست‌شان نرسیده است نمی‌دانند چه چیزی خریده‌اند. آنها در نهایت می‌دانند که آن کالا مردانه، زنانه یا بچگانه است، به طور کلی در این حالت محصولات دَرهم به فروش می‌رسند.
نگهداری پوشاک در طویله
افتخاری در پایان صحبت‌هایش درباره فرایند حمل و مشکل بهداشت این محصولات توضیح می‌دهد: از طرف دیگر موضوع اصلی در فرایند حمل است. این کالاها از مسیرهای مختلفی وارد می‌شوند. مسیر حمل، یکی از مکان‌هایی است که امکان رشد باکتری در آن بالاست و خطر نفوذ حشرات موزی به بافت پوشاک وجود دارد. این لباس‌ها معمولاً در کف انباری‌ها ریخته می‌شوند و گاهی نیز مواردی بوده است که پوشاک را در طویله نگهداری کرده‌اند. در نهایت هم این کارها را به چوب‌لباسی می‌آویزند و یک بچه آن لباس را می‌پوشد. این پوشاک بدون نظارت وارد و فروخته می‌شوند و این ظلم به مصرف‌کننده است.
چنان‌که این فعال بازار می‌گوید، اگر هم مصرف‌کننده قیمت کالا را تبدیل به دلار کند و با سایت کشور مبدأ مطابقت دهد متوجه خواهد شد که مشکلی در آن کالا وجود دارد. برای مثال شلوار جین برند لی را در ایران ۳۰۰ هزار تومان میفروشند که با دلار امروز می‌شود ۵ تا ۶ دلار. اما همین شلوار در سایت این برند زیر ۶۰ دلار نیست.
بر اساس این گزارش، به نظر می‌رسد نهادهای مسئول باید برای حفظ سلامت شهروندان اقداماتی در این زمینه انجام دهند و حداقل با باز کردن راه واردات کمک کنند تا مردم کالاهای باکیفیت خریداری کنند
