با گذشت بیش از پنج ماه از تصویب اختصاص ۲۲۰ میلیون دلار از محل بدهی جمهوری آذربایجان به‌عنوان منبع مالی برای تکمیل پروژه انتقال آب از رودخانه ارس، هنوز هیچ نشانه‌ای از اجرای این وعده دیده نمی‌شود؛ وعده‌ای که در هیات دولت به تصویب رسید و شخص رئیس‌جمهور بر ضرورت اجرای آن تأکید کرد.
خبرگزاری فارس- تبریز: کلان‌شهر تبریز با جمعیتی نزدیک به دو میلیون نفر، روزانه میلیون‌ها لیتر آب مصرف می‌کند، آن هم در شرایطی که منابع آبی پیرامونی این شهر، نه تنها توان پاسخگویی پایدار به این نیاز را ندارند، بلکه با کوچک‌ترین نوسانی در ورودی آب، تبریز را با بحران تمام‌عیار مواجه می‌سازند. با وجود گذشت سال‌ها از آغاز بحران آب و ارائه راه‌حل‌هایی همچون طرح انتقال آب از رودخانه مرزی ارس، روند اجرای این پروژه همچنان لاک‌پشتی و فرسایشی است؛ روندی که نه با نیاز حیاتی مردم همخوانی دارد، نه با الزامات محیط‌زیستی.طرحی که تنها در روزهای بحرانی به یاد آورده می‌شودطرح انتقال آب ارس به تبریز از سال ۱۳۹۶ به‌عنوان پروژه‌ای ملی و راهبردی آغاز شد، اما در تمام این سال‌ها، اجرای آن بیشتر به یک شعار تبلیغاتی شبیه بوده تا یک راهکار عملیاتی. در شرایط عادی، این طرح به دست فراموشی سپرده می‌شود و تنها زمانی که آب در تبریز به نقطه بحران می‌رسد، دوباره مطرح شده و بر طبل اجرای آن کوبیده می‌شود؛ رفتاری که نشان‌دهنده بی‌ثباتی در تصمیم‌سازی‌ها و ضعف در تداوم مدیریت منابع است.
پیشرفت فیزیکی ناچیز، در سایه وعده‌های پرزرق و برقاز مجموع ۱۴۵ کیلومتر خط انتقال، تنها ۴۰ کیلومتر آن طی هشت سال گذشته اجرا شده است؛ آماری که در برابر بحران آب تبریز، نشانه‌ای از یک عقب‌ماندگی خطرناک و هشداردهنده است. اجرای فاز نخست با مشارکت صندوق توسعه ملی و تخصیص ۶ هزار میلیارد ریال، گرچه گام مثبتی بود، اما فاز دوم با بودجه‌ای چند برابر، همچنان معطل تامین مالی باقی مانده است. وعده ۶۸۸ میلیون یورو فاینانس خارجی و هزاران میلیارد ریال هزینه کارفرمایی، تنها روی کاغذ باقی مانده و در عمل، مردم تبریز همچنان باید با نگرانی، به تابستان‌های کم‌آب چشم بدوزند
تبریز در تشنگی، طرح نجات در بی‌عملی؛ آب ارس کی به مقصد می‌رسد؟اختصاص ۲۲۰ میلیون دلار از محل بدهی جمهوری آذربایجان به‌عنوان منبع مالی برای تکمیل پروژه، در نگاه نخست امیدآفرین به نظر می‌رسد، اما پنج ماه پس از تصویب این وعده در هیات دولت، هیچ نشانه‌ای از تحقق آن مشاهده نمی‌شود. نه مبلغ تخصیص یافته و نه عملیات اجرایی وارد فاز جدیدی شده است. چنین تاخیرهایی، بیش از آنکه نشانگر پیچیدگی‌های دیپلماتیک یا فنی باشند، از نبود اراده جدی و برنامه‌ریزی مدون برای حل بحران آب حکایت دارند.
بحران آب تبریز، گروگان بی‌عملی‌ها و کاغذبازی‌های اداریپروژه انتقال آب ارس، به‌درستی می‌توانست الگویی از مدیریت یکپارچه منابع آب در کشور باشد؛ همزمان آب شرب را تامین کند، صنایع را سیراب سازد، روستاهای مسیر را منتفع کند و در نهایت، کمکی برای احیای دریاچه ارومیه باشد. اما در عمل، کندی اجرای آن، مصداق روشنی از نبود انسجام میان دستگاه‌ها، پراکندگی تصمیمات و اولویت‌نداشتن منافع عمومی در سیاست‌گذاری‌هاست.در چنین شرایطی، اگر نگاه‌ها به این طرح همچنان مقطعی و مناسبت‌محور باقی بماند، نه تنها تبریز از بحران آب نجات نخواهد یافت، بلکه یکی از مهم‌ترین فرصت‌های زیست‌محیطی و اقتصادی کشور نیز از بین خواهد رفت.
بی‌اعتنایی به مصوبه انتقال آب ارس؛ تصمیمی که روی کاغذ ماندبا گذشت بیش از پنج ماه از تصویب اختصاص ۲۲۰ میلیون دلار از محل بدهی جمهوری آذربایجان به‌عنوان منبع مالی برای تکمیل پروژه انتقال آب از رودخانه ارس، هنوز هیچ نشانه‌ای از اجرای این وعده دیده نمی‌شود؛ وعده‌ای که در هیات دولت به تصویب رسید و شخص رئیس‌جمهور بر ضرورت اجرای آن تأکید کرد.اکنون این پرسش به‌صورت جدی مطرح است که در ساختار اجرایی کشور، چه اراده یا چه دست‌هایی بالاتر از هیات دولت و حتی بالاتر از شخص رئیس‌جمهور قرار دارد که می‌تواند به‌راحتی مصوبات رسمی کشور را نادیده بگیرد؟ چرا با وجود گذشت ماه‌ها از تصویب، هنوز اعتباری برای این پروژه حیاتی اختصاص نیافته است؟ آیا این بی‌توجهی نشانه‌ای از نبود عزم جدی در برخی نهادهای تصمیم‌گیر و مجری نیست؟وزارت امور اقتصادی و دارایی از یک‌سو و وزارت نیرو از سوی دیگر، به‌عنوان نهادهای ذی‌ربط در اجرای این مصوبه، هنوز توضیح شفافی درباره علل این تعلل ارائه نکرده‌اند. این در حالی است که تأخیر در اجرای پروژه انتقال آب ارس، نه‌تنها تبعات اقتصادی و زیست‌محیطی سنگینی به‌دنبال خواهد داشت، بلکه اعتماد عمومی نسبت به کارآمدی تصمیم‌گیری‌های کلان دولت را نیز خدشه‌دار می‌کند.چه کسانی مصوبات رسمی کشور را وتو می‌کنند؟ و اساساً اگر اراده‌ای برای اجرا وجود ندارد، چرا تصمیم‌سازی می‌شود؟ بی‌پاسخ ماندن این پرسش‌ها، خود به بحران پاسخگویی دامن می‌زند.
