در پی حمله موشکی رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق و شهادت مستشاران ایرانی که تنها آخرین نمونه از اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی است و سابقه آن به دهه‌های گذشته می‌رسد، ایران در واکنش از حق قانونی و مشروع خود برای تنبیه این رژیم استفاده کرد.
به گزارش ایسنا، اقدام جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به آنچه در دمشق رخ داد، در شرایطی به وقوع پیوست که قصور، مسامحه و اهمال سازمان‌های بین‌المللی در رعایت و اجرای بند هفتم منشور سازمان ملل متحد که به شورای امنیت امکان می‌دهد «وجود هرگونه تهدیدی برای صلح، نقض صلح یا اقدام تجاوزگرانه» را تعیین کند تا اقداماتی نظامی و غیرنظامی برای «برقراری صلح و امنیت بین‌المللی» انجام شود، روزها به طول انجامید و در این مدت فضای رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی را خواسته یا ناخواسته به سمتی هدایت کرد که نشانگر «انصراف» یا «خودداری» نظام از پاسخ به این اقدام تروریستی باشد.
این در حالی بود که پاسخ جمهوری اسلامی ایران به تداوم نزدیک دو دهه ترور دانشمندان مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران همچون شهیدان اردشیر حسین پور، مسعود علی‌محمدی، مجید شهریاری، مصطفی احمدی روشن و محسن فخری‌زاده، در حکم یک مطالبه عمومی، هربار و پس از هر ترور بیش از گذشته در افکار عمومی مجال طرح می‌یافت و پررنگ‌تر جلوه می‌کرد و با اقدام ناقض قوانین بین‌المللی نظامیان صهیونیست که عملاً جنایتی جنگی محسوب می‌شود به نقطه‌ای رسید که پس از حمله موشکی این رژیم به ساختمان کنسولگری ایران که به شهادت دو نیروی مستشاری برجسته ایران، شهیدان محمدرضا زاهدی و محمدهادی حاجی رحیمی و همراهان آنان در موقعیتی دیپلماتیک که در حکم بخشی از خاک ایران است، انجامید، اکنون با شلیک ده‌ها فروند موشک و پهپاد نیروی هوافضای سپاه، پاسخ گرفت.
اقدامی که در حکم تنبیه و پاسخی مشروع از سوی جمهوری اسلامی به عادت رژیم صهیونیستی در عبور از خط قرمزهای بین‌المللی شناخته می‌شود در مکان و زمانی انجام شده که آمادگی لازم برای رویارویی با چالش‌ها، مسائل و بازخوردهای آن هم وجود داشته باشد و در این مسیر قرار است از تمامی ظرفیت‌های داخلی و خارجی نیز استفاده شود.
این پاسخ تنها یک «سیلی» جمهوری اسلامی به اقدامات تروریستی متعدد رژیم صهیونیستی در طول سالها علیه خود است، اما چه صهیونیست‌ها حماقت کنند و به دنبال واکنش به این پاسخ مشروع و قانونی ایران باشند و چه قرار باشد مداخله‌ای از سوی آمریکا برای حمایت از رژیم صهیونیستی انجام شود، هم شعله جنگ در منطقه بالا می‌گیرد و هم کلیه پایگاه‌ها و منافع آمریکا به منزله اهداف عملیاتی جمهوری اسلامی تلقی می‌شود.
هرچند حرکت در چنین مسیری نه برای آمریکا آسان و در دسترس است و نه صهیونیست‌ها بدون آمریکا و با آمریکا امکان گام برداشتن در چنین میدانی هستند.
